Ντερέν, Αντρέ

(AndreDerain, Σατού, Σεν-ε-Ουάζ 1880 – Παρίσι 1954). Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης, ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της επιστροφής στον ρυθμό που παρουσιάστηκε στη μοντέρνα τέχνη μετά τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο και που άφησε τα ίχνη της στο έργο του Πάμπλο Πικάσο και πολλών άλλων Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Ο Ν. διαμορφώθηκε με τις αντιλήψεις των ιμπρεσιονιστών και ιδιαίτερα του Πολ Σεζάν, ενώ η άμεση επαφή με την τέχνη του Ανρί Ματίς, κοντά στον οποίο βρισκόταν το 1908, του ενέπνευσε μερικούς πίνακες φοβ από τους τολμηρότερους που ζωγραφίστηκαν ποτέ (Η γέφυρα του Γουεστμίνστερ, Τοπία της Κολιούρ και της Εστάκ). Το όνομα του Ντερέν συνδέεται ιδιαίτερα με τον φοβισμό, αν όμως θυμηθεί κανείς ότι νεότατος ακόμα γνώρισε τον Μορίς Βλαμένκ, ότι σύχναζε στο πλωτό εργαστήριο κοντά στον Ζορζ Μπρακ και στον Πικάσο και ότι ήταν στενός φίλος του Γκιγιόμ Απολινέρ, μπορεί να πει ότι κανένα ρεύμα ιδεών των αρχών του αιώνα δεν του ήταν ξένο. Μεγάλη σημασία γι’ αυτόν είχε η κυβιστική έρευνα που πραγματοποίησε και με τη γλυπτική που άρχισε περίπου από το 1910. Ήδη από το 1912 συναντιούνται στην τέχνη του Ντερέν αρχαΐζοντα στοιχεία: ο ίδιος ήταν ένας από τους πρώτους που ενδιαφέρθηκαν για την τέχνη των νέγρων, για τις λαϊκές εικόνες και για τους πριμιτίφ και ιδιαίτερα τον Τσιμαμπούε, τον Τζιότο και τον Ζαν Φουκέ. Περίπου το 1920 απομακρύνθηκε οριστικά από τον κυβισμό και άρχισε να ελκύεται όλο και περισσότερο από τον Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα, από τον Ραφαήλ και από τη σχολή της Μπολόνια. Παράλληλα, εμπνεόμενος από το έργο του Νικολά Πουσέν και του Κλοντ Λορέν, άρχισε να ερμηνεύει τη ρωμαϊκή ύπαιθρο με νατουραλιστικό και κλασικιστικό πνεύμα και με λεπτότερη τεχνική. «Οι μαούνες» (1903). Ο Ντερέν συνδέεται ιδιαίτερα με το κίνημα του φωβισμού. «Η γέφυρα του Ουεστμίνστερ», έργο του Αντρέ Ντερέν της περιόδου του φωβισμού. Ο πίνακας, που χαρακτηρίζεται για τη λεπτή ισορροπία και για την κλιμακωτή σύνθεση του, είναι ένας από τους αξιολογότερους του Γάλλου ζωγράφου. (Παρίσι, Ιδιωτική συλλογή).